Ruch Światło - Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku. Poprzez odpowiednie powołanie poszczególnych grup, Ruch Światło - Życie wychowuje dojrzałych chrześcijan i służy odnowie Kościoła poprzez ubogacenie parafii, która jest wspólnotą wspólnot.
Znakiem Ruchu Światło - Życie są greckie wyrazy fos - dzoe, światło - życie w połączeniu tworzące krzyż.
Duchowość Ruchu została wyrażona w Drogowskazach Nowego Człowieka. Małżonkowie żyjąc treścią Drogowskazów realizują je w Zobowiązaniach Domowego Kościoła.
Cel Ruchu jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik Ruchu Światło - Życie po ewangelizacji, która prowadzi do przyjęcia Jezusa Chrystusa, jako swojego Pana i Boga, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa, a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę w Kościele i w świecie. Ewangelizacja - katechumenat - diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło - Życie na wszystkich poziomach formacji.
Podstawowe metody formacji to metoda "światło - życie", przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, oaza rekolekcyjna i mała grupa formacyjna. Specyfiką metody Ruchu Światło - Życie jest realizacja zasady "życie z życia" i zasady ograniczonego wzrostu.
Struktura Ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła. Małe grupy, których należą uczestnicy, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą kontakt spotykając się na Dniach Wspólnoty. Odpowiedzialność za całość Wspólnoty Ruchu sprawuje Moderator Generalny. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni, parafialni. Każdy moderator pełni swą posługę wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowni. Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego - opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchowy rozwój uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.
Początki historii Ruchu Światło - Życie w Polsce sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w roku 1954. Ruch rozwinął się z oaz - rekolekcji zamkniętych prowadzonych drogą przeżyciową. Przed rokiem 1976 Ruch znany był pod nazwą " Ruch oazowy", " Ruch Żywego Kościoła". Twórcą Oazy, założycielem i pierwszym moderatorem krajowym był ksiądz Franciszek Blachnicki ( 24.III. 1921 - 27.II. 1987 ). Ruch powstał i rozwijał się w Polsce a w ostatnich latach rozszerza się również poza jej granicami; na Słowacji, Czechach, Niemczech, na Białorusi i Łotwie.
Początki tworzenia się wspólnoty Ruchu Światło-Życie, potocznie zwanej Oazą w parafii Najświętszego Serca Jezusa sięgają lat 1970-1980. Moderatorami byli zazwyczaj kapłani pracujący w parafii jako wikariusze. Obecnie Opiekunem oazy jest ks. Andrzej Bojarzyński. Wspólnota liczy około 35 osób. Liczba uczestników ulega co roku niewielkim zmianom, gdyż przybywają nowe osoby pragnące bliżej poznać Boga, zaś kilka osób opuszcza wspólnotę. Opiekuna w posłudze duszpasterskiej wspiera grono animatorów:
- Marta Biegańska
- Agnieszka Mikołajczuk
- Aneta Skrzypko - diakonia muzyczna
- Magda Chańko
- Kornelia Piasecka
- Aniela Czerwińska
- Agnieszka Potocka
- Marcin Zimnoch
- Tomasz Halicki
Uczestnicy formację zdobywają w czasie spotkań z Opiekunem i animatorami, przez wspólną modlitwę na Eucharystii i w czasie całego roku liturgicznego. Rok spotkań wieńczą oazy rekolekcyjne w czasie wakacji.
Uczestnicy Wspólnoty mają swoje spotkania z Opiekunem w każdy piątek miesiąca po mszy świętej wspólnotowej o godzinie 18.00.
Ruch Światło - Życie w parafii Najświętszego Serca Jezusa czynnie angażuje się w życie wspólnoty parafialnej głównie przez przygotowywanie liturgii mszy świętej w niedzielę o godzinie 9.00 oraz w piątek o godzinie 18.00. Posługę muzyczną podczas Eucharystii o godz. 9.00 w niedzielę i o godz.18.00 w każdy piątek podejmuje schola młodzieżowa "Duc In altum".
Dzieci i młodzież uczestniczą także w pieszych pielgrzymkach, wyjazdach autokarowych, dyskotekach parafialnych i innych formach czynnego, radosnego wypoczynku. :o)
Nasza wspólnota oazowa nie jest może idealna, ma chwile wzlotów i upadków, ale staramy się wychodzić z kryzysów i dążyć do wzoru pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej, której opis jest zawarty w Dziejach Apostolskich.